Terwijl ik deze zeer originele titel letter voor letter op mijn scherm zie verschijnen, dringt het nog eens door: donderdag zijn we al thuis... De laatste dagen bestaan vooral uit alles voor de laatste keer doen: laatste keer Italiaanse les met ex-directeur Angelini, laatste keer naar Lucca, laatste keer lasagne met pesto eten.
Maar er zijn ook eerste keren: de eerste keer serieus opnames maken voor het filmpje bijvoorbeeld, de opdracht die we gekregen hebben vanuit België. We moeten een filmpje van zo'n twintig minuten maken over ons verblijf, met als voertaal Italiaans. Je begrijpt dat dat de eerste maand nog niet zo makkelijk was...
Natuurlijk telt niet enkel dat filmpje, we worden ook geëvalueerd op onze kennis van het Italiaans, krijgen een globale evaluatie (waarrond nog een duistere sfeer hangt) en maken in januari een aantal inhaalexamens. De evaluatie van het Italiaans zit er al op. Vanmorgen hebben we onze punten gekregen en ik heb 'il massimo': 90! Zeer tevreden, en stiekem wel trots dat ik het beter gedaan heb dan de Spanjaarden.
Ze zijn wel een beetje frustrerend, die laatste dagen. Iets plannen kan niet echt meer, iets om naar uit te kijken is er ook niet meer (behalve dan Midnight in Paris, de film waar we woensdagavond naar gaan kijken en het afscheid met pannenkoeken in de Italiaanse les).
Vanochtend vernamen we dat we 10 kg extra kunnen meenemen naar huis, dus beginnen we misschien vandaag al aan onze valiezen. Kwestie van te weten hoeveel pasta we kunnen inslaan!
Donderdagmiddag om 12.35 nemen we het vliegtuig in Pisa (alsjeblieft, sneeuw, wacht tot na ik opgestegen ben!) en we landen rond 14.25 in Charleroi. See you around soon!
