Finalmente!

De vertrekdatum staat vast! Vrijdag 16 september om 8u35 neem ik samen met Lien en onze contactleerkracht het vliegtuig op de luchthaven van Beauvais. Bestemming: Pisa. Vanuit Pisa zetten we onze tocht verder met een huurauto om rond de middag in Castelnuovo te arriveren.

Wie zijn ze? Wat doen ze? En vooral, wat drijft hen?

De meest gestelde vraag de afgelopen maanden moet toch wel zijn: "Waarom?" We probeerden er een antwoord op te geven tijdens het sollicitatiegesprek, vertelden leerkrachten meer over het project en over het nut ervan en vertelden het hele verhaal en onze motivatie tot vervelens toe (eigenlijk verveelde het helemaal niet, maar nam de spanning net toe elke keer ik het vertelde) aan vrienden en familie. Na al die keren verval je nogal makkelijk in de clichés. Want je doet het toch echt om je persoonlijkheid te verruimen? Om nieuwe culturen te leren kennen en die oogkleppen af te nemen? Buiten de landsgrenzen denken ís toch echt belangrijk tegenwoordig?

Gelukkig werd er op 27 juni een pre-departure training georganiseerd voor alle Vlaamse IPM-studenten. Afspraak in jeugdherberg De Blauwput in Leuven met AFS-medewerkers Helga Schepers en Bert Vercamer en Isabel Laenen van Epos. Zoals Linde en ik kunnen bevestigen is deze jeugdherberg een ideaal afspreekpunt. Zo dicht bij het station dat we er zelfs achteloos voorbij liepen. ("Dat kan hier toch nog niet zijn! Dat is een meter buiten het station en volgens de routebeschrijving moeten we de berg opstappen!")

Mede mogelijk gemaakt door: Comenius Individual Pupil Mobility

"Ik ga op Comenius" is de makkelijke, veel gebruikte manier om uit te leggen wat ik nu eigenlijk van plan ben. Helemaal juist is het echter niet.

Onze Individual Pupil Mobility (IPM voor de handigheid) maakt deel uit van het Comeniusplan, gesubsidieerd door Epos. Datzelfde Epos is de drijvende kracht achter zowel de Erasmusprojecten voor het hoger onderwijs als het Leonardo da Vinciprogramma.

Wat zijn nu de verschillen met de klassieke Comeniusuitwisseling?

De aanloop

Wat begon als een spannende gedachte komt nu wel heel dichtbij: drie maanden les volgen in het buitenland!
Ik overleefde een sollicitatiemail en -gesprek (met plotselinge overschakeling naar het Engels, als taalvaardigheidstest), ik oefende heel wat geduld uit, vulde een stapel papieren in, oefende geduld uit, wachtte vol spanning, liet papieren invullen door dokters  ("ja, vaccinaties ...") en ouders ("het karakter van ons dochter beschrijven?") , oefende -juist, ja- geduld uit en werd uiteindelijk geselecteerd!
Het werd Italië.