Wat begon als een spannende gedachte komt nu wel heel dichtbij: drie maanden les volgen in het buitenland!
Ik overleefde een sollicitatiemail en -gesprek (met plotselinge overschakeling naar het Engels, als taalvaardigheidstest), ik oefende heel wat geduld uit, vulde een stapel papieren in, oefende geduld uit, wachtte vol spanning, liet papieren invullen door dokters ("ja, vaccinaties ...") en ouders ("het karakter van ons dochter beschrijven?") , oefende -juist, ja- geduld uit en werd uiteindelijk geselecteerd!
Het werd Italië.
Ik ontving het nieuws met een beetje ontgoocheling. Ik had namelijk net een jaar Spaans gevolgd en hoopte daarom stiekem toch op een uitwisseling met Spanje. Maar mijn ontgoocheling verdween als sneeuw voor de zon toen ik terugdacht aan het Italië dat we al bezochten in 2006 en 2010. Wat een lekker eten daar! En lieve mensen! En eigenlijk, die taal, misschien zelfs mooier dan Spaans?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten