Wie zijn ze? Wat doen ze? En vooral, wat drijft hen?

De meest gestelde vraag de afgelopen maanden moet toch wel zijn: "Waarom?" We probeerden er een antwoord op te geven tijdens het sollicitatiegesprek, vertelden leerkrachten meer over het project en over het nut ervan en vertelden het hele verhaal en onze motivatie tot vervelens toe (eigenlijk verveelde het helemaal niet, maar nam de spanning net toe elke keer ik het vertelde) aan vrienden en familie. Na al die keren verval je nogal makkelijk in de clichés. Want je doet het toch echt om je persoonlijkheid te verruimen? Om nieuwe culturen te leren kennen en die oogkleppen af te nemen? Buiten de landsgrenzen denken ís toch echt belangrijk tegenwoordig?

Gelukkig werd er op 27 juni een pre-departure training georganiseerd voor alle Vlaamse IPM-studenten. Afspraak in jeugdherberg De Blauwput in Leuven met AFS-medewerkers Helga Schepers en Bert Vercamer en Isabel Laenen van Epos. Zoals Linde en ik kunnen bevestigen is deze jeugdherberg een ideaal afspreekpunt. Zo dicht bij het station dat we er zelfs achteloos voorbij liepen. ("Dat kan hier toch nog niet zijn! Dat is een meter buiten het station en volgens de routebeschrijving moeten we de berg opstappen!")



De training was zeer gevarieerd opgesteld, wat zeker te danken is aan de ervaring van de AFS'ers. Zij gingen in op wat voor ons écht belangrijk was. Er werd productief gewerkt en onze vragen werden efficiënt beantwoord. Wat een verademing!

Het programma behandelde praktische zaken, zoals de verzekering en het financiële, maar had ook oog voor de gevoelens die komen kijken bij zo'n uitwisseling. We werkten rond heimwee, communicatie en culturen. Ook leerden we onszelf op een interessante manier voorstellen, zodat het zelfs de dertigste keer voor jezelf niet gaat vervelen.

Tijdens de pauzes, zalig in het zonnetje in de binnentuin, bleef het gesprek rustig verder kabbelen. Zo ontdekte ik dat Charlotte ook piano speelt en dit jaar haar eindexamen doet. De stress van haar pianoleerkracht kwam mij heel bekend voor! (Veel succes met de Dodenmars, Charlotte!)
AFS benadrukte hoe belangrijk deze 'lotgenoten' kunnen zijn als we het moeilijk hebben. Zij kunnen ons wijzen op het positieve en zullen niet -zoals sommige mama's- meteen zeggen dat we maar beter naar huis kunnen komen. Want laat ons duidelijk zijn: dat is geen deel van het plan!

Wie zijn nu deze lotgenoten?

• Brecht en Evert, Diest - Varde (Denemarken)
• Charlotte en Dora, Poperinge - Aubenas (Frankrijk)
• Rob, Pieter en Walat, Leuven - Saint-Gildas-des-Bois (Frankrijk)
• Maxim en Silke, Eeklo - Bari (Italië)
• Sigrid, Eeklo - Alicante (Spanje)
• Emke en Linde, Eeklo - Baza (Spanje)
• Lien en ikzelf, Eeklo - Castelnuovo di Garfagnana (Italië)