Avondje uit

Gisterenavond gingen we pizza eten in Il Pozzo met Lorenza, Rachele en vriendinnen Martina en Barbara. De meisjes namen alle tijd om zich mooi te maken en een gepaste outfit uit te zoeken. Lien en ik konden natuurlijk niet onderdoen en dosten ons ook piekfijn uit.

Een vrijdag op school

Momenteel zit ik in het schoolbibliotheekje, voor mijn twee uur studio individuale van vandaag. Vanmorgen hadden we een uur educazione fisica en een uur storia (dat filosofia bleek te zijn). Straks is er nog disegno (technisch tekenen) en dan mogen we naar huis.

Omdat we gisteren onze sportkledij waren vergeten, hadden Lien en ik vandaag een mooi outfitje bij. Niet nodig gehad. We hadden slechts een uurtje les en de leerkracht vond het niet nodig om naar de sporthal te gaan. 50 meter is wel ver natuurlijk. Als vervanging werden we getrakteerd op een uitleg over outdoorsporten. Ik begreep dat het ging over orientatieloop, free climbing en nordic walking. Van dat laatste deed de leerkracht een demonstratie waarvan ik, met mijn uitgebreide kennis van nordic walking, meteen zag dat ze fout was. Gestrekte armen he, mams!
Erg aandachtig was de klas niet, want bijna iedereen was bezig met zijn projectie van een piramide voor disegno (waar Lien en ik gisteren thuis echt mee gezwoegd hebben). Dat was voor onze sportleraar geen probleem.

Lucca

Maandag namen we na school (om 13u dus) de trein naar Lucca, samen met de andere uitwisselingsstudenten van de school en hun gaststudenten. We waren dus met een serieus gezelschap: 11 man! (waaronder ocharme 1 jongen).
Een Italiaans station ziet er ietwat anders uit dan een Belgisch. Je koopt je ticket in een krantenwinkeltje annex bar en valideert het in een gele machine. Voor een retourtje Lucca waren we 7,60 euro kwijt. Lien en ik hadden erger verwacht!

De Italiaanse meisjes waren schitterend voorbereid. Al op de trein werden we gewaarschuwd als er een mooi landschap op komst was en vertelde Arianna de legende van de Ponte del Diavolo (Duivelsbrug) die we passeerden. Het verhaal gaat als volgt: de architect vreesde dat hij niet op tijd klaar zou zijn met de brug en sloot een pact met de Duivel. Die zou de brug in één nacht bouwen. In ruil wou de Duivel de ziel van de eerste persoon die de brug overstak. De architect ging akkoord en liet de volgende dag een hond als eerste de brug oversteken. De Duivel was woedend omdat hij werd beetgenomen en wierp zichzelf in het water van de Serchio. Dit was de laatste keer dat de Duivel gezien werd in deze buurt.

Ponte del Diavolo

Pranzo di famiglia

Soms zijn clichés gewoon waar. De Miracoli-reclame met de gelukkige familie en een eindeloos gevulde tafel: helemaal correct hier in Toscane.
De nicht van Lorenza en Rachele is net verhuisd en organiseerde een familielunch om haar huis in te wijden. De hele familie van mama's kant was present (zo'n twintig man). Het plan was om tegen halftwaalf vanuit Castelnuovo te vertrekken. Vijf vrouwen in huis, je weet wat dat wordt... En dan nog eens opgehouden door de buurvrouw ook! Tegen kwart over twaalf waren we aan het rijden. De tocht was een goeie 60 km, grotendeels dezelfde weg  als we gedaan hadden met Paul vanuit Pisa (er is eigenlijk maar een weg om Castelnuovo te verlaten en die is toch wel twintig km lang), en ik mocht vooraan in de Scénic zitten zodat ik niet wagenziek werd. Mama reed mee met haar zus, omdat er in onze auto geen plaats is voor zes.

De nicht woont op het platteland, heel afgelegen, en de weg naar het huis is zoals de Groosmannekes hem kennen: een goeie twee km grind, vol hellingen en scherpe bochten. Luca bracht ons zonder kleerscheuren en hernia aan 10km/u naar onze afgelegen bestemming. Het huis is werkelijk prachtig: beetje vervallen, afgebladderde verf, maar wat een ruimte en wat een tuin voor Italiaanse normen! Volgens de familie is het een typisch Toscaans huis op het platteland.
We werden er heel hartelijk onthaald (twee kussen in plaats van drie!) en al meteen doorverwezen naar de tafel.

Eerste schooldag

Lien en ik stonden gisteren op met kriebels in onze buikjes: eerste dag naar school! De lessen starten om acht uur en normaal gaan de meisjes te voet en vertrekken ze rond twintig voor. Voor onze eerste keer bracht papa Luca ons echter met de auto.

Rond de school heerste er een heel andere drukte dan in België: auto's reden af en aan, jongens en meisjes stapten uit en repten zich in het ochtendzonnetje naar de lokalen. ('s Ochtends is het hier wel nog niet zó warm, je hebt zeker een truitje nodig)

Het uurrooster voor vandaag bestond uit: Inglese 3B, Latino 3B, Storia 3B, Studio Individuale, Fisica 3B.

Lorenza en Rachele toonden in een sneltempo de lokalen waar we vandaag moesten zijn, legden uit dat we voor het uurtje Studio Individuale op het secretariaat de sleutel van de bibliotheek moesten gaan vragen (chiavi della biblioteca, of zoiets) en dropten ons dan bij onze klasgenootjes. Zelf volgen ze les in het vierde jaar, maar dat zou voor ons te moeilijk zijn. Voor Italiaans zitten we zelfs nog in het tweede jaar, omdat die minder literatuur zien.

Verkenning van Castelnuovo

Ik hou het vooral bij foto's, die zeggen genoeg

Ons appartement is in het gele gebouw, op de bovenste verdieping, met een klein terrasje om de was te laten drogen

Lorenza

Arrivo

Vertrekken om drie uur 's nachts werd uiteindelijk aan het rijden zijn om vier uur. Al meteen mijn ontbijtje en flesje water vergeten, goed begonnen! Gelukkig konden we onderweg goed doorrijden (iets te goed aan het station van Eeklo) en arriveerden we ruim op tijd in Beauvais. Mijn eerste keer op de luchthaven, spannend! Bij de weegschaal van de check-in brak het zweet mij toch uit: 1 kilo te veel is 20 euro bijbetalen... Als een volleerde reizigster zwierde ik mijn valiezen op de weegschaal, die eerst 14 en bij de tweede 19 kilo aangaf. Perfect dus met een maximum van 15 en 20. Zuchtje van verlichting!

Raymonds Italianen

Italianen
Blondjes blijven zij niet af
Onnozel fluiten, Italianen zijn te maf

Italianen
Aan honderd blablabla per uur
Schone schoenen, zeer veel stijl
Maar geen caruur

Italianen - Raymond van het Groenewoud

Ik ben gewaarschuwd! (Met dank aan nonkel Luc)

Uitzending AVS

Gisteren was een drukke dag op IPM-vlak. Zoals afgesproken was er om 18u de laatste vergadering en ging ik met mama en papa inkopen doen voor mijn afscheidsdrink. Totaal onverwacht echter spotten we rond de middag camera's in de schoolgangen. ("Oh nee, 't is van AVS!")

De camera's bleken wel degelijk voor ons bedoeld te zijn (wat valt er anders eigenlijk nog te beleven op de Dullaert). Na het tweede uur kwam ik Lien in paniek tegen in de gang: "Ze komen in uw klas filmen en ge moet doen alsof ge het niet ziet, maar met een camera tien centimeter voor uw hoofd is dat wel niet gemakkelijk he!"
In mijn klas kwam Luk Dewulf inderdaad ook een aantal beeldjes schieten. Ik legde een kort interview af en was héél erg gerustgesteld toen ik zag dat ze mijn Italiaanse zin niet in de uitzending hebben gebruikt. Aan die uitspraak valt toch nog wat te werken!

't Kopke in de krant!

Net die éne keer dat ik te laat beneden ben om op mijn gemak de krant te kunnen doorbladeren, is natuurlijk het eerste wat ik hoor als ik op school kom: "Jawadde, mee 't kopke in de krant!".

Mooi toch! (We laten het fronsen van mijn wenkbrauwen bij sommige passages maar achterwege)

Persberichten op één september

Eén september betekende ook voor mij weer de eerste dag in Ten Doorn. Tot ik vertrek woon ik namelijk nog alle lessen bij, om de leerkrachten te leren kennen en praktische afspraken te maken (waar nog weinig van in huis is gekomen aangezien de meeste leerkrachten niet op de hoogte waren van ons vertrek!). En natuurlijk is de leerstof die ik nu nog kan meepikken handig meegenomen.

Toch blijven we ook bezig met het project. Deze week werd ons gevraagd om in één zin onze verwachtingen te omschrijven, wat gebruikt zou worden in het persbericht. Mijn vurige gebeden voor een kwaliteitskrant zijn helaas niet verhoord, we verschijnen in Het Nieuwsblad en Het Laatste Nieuws... Gelukkig zijn we wel te vinden in een artikel op de zéér kwaliteitsvolle website van de school!