Eerste schooldag

Lien en ik stonden gisteren op met kriebels in onze buikjes: eerste dag naar school! De lessen starten om acht uur en normaal gaan de meisjes te voet en vertrekken ze rond twintig voor. Voor onze eerste keer bracht papa Luca ons echter met de auto.

Rond de school heerste er een heel andere drukte dan in België: auto's reden af en aan, jongens en meisjes stapten uit en repten zich in het ochtendzonnetje naar de lokalen. ('s Ochtends is het hier wel nog niet zó warm, je hebt zeker een truitje nodig)

Het uurrooster voor vandaag bestond uit: Inglese 3B, Latino 3B, Storia 3B, Studio Individuale, Fisica 3B.

Lorenza en Rachele toonden in een sneltempo de lokalen waar we vandaag moesten zijn, legden uit dat we voor het uurtje Studio Individuale op het secretariaat de sleutel van de bibliotheek moesten gaan vragen (chiavi della biblioteca, of zoiets) en dropten ons dan bij onze klasgenootjes. Zelf volgen ze les in het vierde jaar, maar dat zou voor ons te moeilijk zijn. Voor Italiaans zitten we zelfs nog in het tweede jaar, omdat die minder literatuur zien.

Het eerste uur Engels, een vol uur en geen vijftig minuten zoals bij ons, zorgde meteen voor gefronste wenkbrauwen. Is dit een leerkracht Engels? In haar uitspraak is alvast weinig Engels te bekennen. (movements klinkt als mooooveeements) Ze was erg geïnteresseerd in ons en we mochten onszelf in het Engels presenteren voor de klas. Mijn naam vormde daarbij natuurlijk een groot probleem, maar zij bedacht een Italiaanse variant: Eulalia. De klas mocht (of moest) ons allebei drie vragen stellen. Veel interessantere dingen dan 'Have you been in Italy before?' kwam er niet uit.

Voorts deden ze nog een herhaling van de leerstof van vorig jaar: de verschillende tijden, comparatief en superlatief en persoonlijke voornaamwoorden. Allemaal héél erg basis, maar zelfs dat lukte nog niet schitterend.

Het tweede uur ging ik alleen naar Latijn, terwijl Lien studio individuale had. De leerkracht, een lieve mamma, lachte mij al in de gang vriendelijk toe en begon honderduit te praten, in het Italiaans natuurlijk. 'Inglese? No.' Ze kan en verstaat dus echt geen woord Engels. 

Eerst liet ze mij wat vertellen over hoe de lessen Latijn verlopen in België en wat mijn verwachtingen waren. Ik zei dat ik dacht dat het heel moeilijk zou zijn, maar ze sprak me tegen. 'De leerlingen hier bakken er niet veel van.'

Van de les zelf begreep ik verbazend veel. Zo goed als alle termen komen overeen (plusquamperfectum=piu che perfetto, conjunctief=congiuntivo) en ik pende ijverig de bordschema's mee over. Het meisje naast mij was heel erg vriendelijk en toonde regelmatig haar schrift als ik iets op het bord niet goed kon lezen.Toen een jongen nogal lang twijfelde over zijn antwoord, stak ik mijn hand op en verbaasde de hele klas met mijn juiste antwoord 'congiuntivo perfetto'. De leerkracht werd euforisch!

Lien kwam er weer bij voor de les Storia, geschiedenis. Dat was andere koek. Terwijl ik de dame van het vorig uur nog zo goed begreep, verstonden we allebei helemaal niets van het gebrabbel van deze meneer. Hij ratelde en ratelde zonder stoppen en zonder interactie met de klas over iets wat volgens het handboek dus de middeleeuwen zou moeten zijn. Een keer stopte hij en keek hij ons aan met de woorden 'Capisce?'. Mijn handgebaar maakte duidelijk dat het maar half en half was, hij knikte medelevend en ratelde weer verder. Bij de passage over belangrijke steden haalde hij Gent aan en dat begrepen we. We knikten enthousiast en hij leek erg tevreden.

Tijdens het uur Studio Individuale was Paul Verstraete op school. We werden samen met hem door de directeur verwelkomd, met Daniela en Tina als tolken. De directeur spreekt namelijk, je raadt het al, geen woord Engels. Na een heel erg bondig gesprekje (twee minuten zal al veel zijn), kregen we een tasje met informatie over de streek en werden we uitgenodigd voor een mini-receptie. Een glaasje water deed deugd, en ook de kleine gebakjes van de pasticceria waar Rachele de dag ervoor was geweest smaakten. Er waren nog stukjes pizza en focaccia ook, maar dat kon mijn maagje om 11u nog niet aan.

Iedereen nam afscheid en Lien en ik bleven achter in de bibliotheek. Daar hebben we twee laptops tot onze beschikking om voor school te werken. Helaas qwerty-toetsenbord, dus de volgende keer neem ik mijn eigen laptop mee. Werken voor school vatten we op als schrijven voor ons blog en Facebook en de Standaard bekijken. We moeten toch op de hoogte zijn?

Na dit uur, om twaalf uur dus, hadden de meeste leerlingen al gedaan met school. Wij hadden nog een uurtje fysica van een kortgerokte jongedame met lang zwart haar en blauwe ogen. Toen ze hoorde dat we van België waren, zei ze dat ze een vriendin had die in Watervliet (als ik het goed verstaan heb) woont, omdat haar vriend daar een bedrijf heeft. Mijn ogen vielen open, wat een toeval.

Tegen dit uur was de klas een zweterig, stinkend hol geworden. De hele voormiddag in hetzelfde lokaal, zonder een raam open te zetten, ieuw! Gelukkig rook Martina de stank ook en zette ze de ruit open.

Dit lijkt het eerste jaar fysica te zijn voor 3B. Het was een algeme inleiding in de fysica, met grootheden en eenheden, beetje saai dus voor ons.

Na de les kwam Luca ons opnieuw ophalen. Het rare is dat bijna iedereen hier wordt opgehaald (of met een brommertje rijdt)! De ouders werken namelijk ook slechts halve dagen, en hebben dus tijd om hun kinderen te komen halen. 

Luca zorgde voor een lekker middagmaal: pasta dal forno (bestaat uit spirelli in de oven met bechamelsaus en pomodori, molto bene!) en de meisjes begonnen vlijtig aan hun huiswerk.

Tegen vijf uur spraken we af met een vriendin Barbara en deden we een wandelingetje. We haalden een Estathé pesca en plaatsten ons zoals echt hangjongeren op de piazza onder een boompje. Daar liepen constant vrienden van hen voorbij, die af en toe eens stopten en een praatje kwamen doen. Samen met Barbara gingen we ook nog langs bij haar tante en kleine broertje in een park waar een verjaardagsfeestje bezig was. 

Toen we thuiskwamen hebben we wat tv gekeken (ze hebben satelliet en kunnen kiezen tussen de originele, Engelse versie of de gedubde Italiaanse versie) en bracht mama ons stukjes Parmigiano. Als avondmaal maakte mama Stefania voor mij uova fritte met focaccia en sformato van ik denk erwten uit grootmoeders tuin. Sformato is nogal moeilijk om uit te leggen, maar het is in ieder geval geen flan zoals google translate zegt. Ik zat eigenlijk al vol maar ik vond het zo lekker dat ik toch een stukje nam.

Na het avondmaal maakten de meisjes zich klaar om uit te gaan. Lien en ik waren te moe om mee te gaan en keken thuis een film: come l'acqua per gli elefanti (Water for Elephants, Italiaans gesproken met Engelse ondertiteling). Naar goede gewoonte viel ik natuurlijk in slaap, maar ook papa Luca kwam deze ochtend vragen hoe de film afliep omdat zijn ogen toegevallen waren.

Vandaag gaan we, als het niet regent, naar een familiefeest. Er is binnen namelijk niet veel plaats dus moeten we buiten eten, wat niet gaat bij slecht weer. Momenteel ziet het er goed uit. De familie uit Nederland zal er ook zijn, dus zullen we sowieso wel iemand hebben om tegen te praten :)