When the voices of children are heard on the green
And whisp'rings are in the dale
The days of my youth rise fresh in my mind
My face turns green and pale
Then come home, my children, the sun is gone down
And the dews of night arise;
Your spring and your day are wasted in play
And your winter and night in disguise.
(William Blake, Songs of Experience)
Deze gedichten moesten we uitgebreid bespreken qua stijl en inhoud (nog niet zo simpel want ze bevatten een heleboel metaforen) en plaatsen in de context van de Industriële Revolutie. Na twee uur had ik toch zo'n vier A4'tjes volgepend.
Vandaag hadden we dan weer toets van wiskunde, in het derde jaar. Waarover het ging gaan, wisten Lien en ik niet precies, maar het zou wel iets zijn met vergelijkingen en ongelijkheden, aangezien ze daar al het hele jaar mee bezig zijn. We lieten ons graag verrassen.
Spadafora had een lijvige toets voorbereid: 7 oefeningen. Lien keek mij met een vragende (meer smekende) blik aan toen ze iedereen zijn papier zag plooien. Ik was al een ingewijde: de meeste leerlingen gebruiken 'protocolpapier', dubbele A4-bladen, die ze dan nog eens in de lengte plooien zodat je een lange, smalle strook bekomt. Op de voorkant schrijf je je naam, je vouwt alles open om te schrijven en vouwt alles weer dicht om in te dienen. De leerkracht houdt alle toetsen samen met een elastiekje. Handig!
De toets zelf bevatte geen aartsmoeilijke wiskundige kwesties. Bovendien had ik de tijd om met mijn (grafisch) rekentoestel de meeste oplossingen nog eens te controleren. Als ze van het bestaan van zo'n ding afwisten, mocht ik het waarschijnlijk wel niet gebruiken :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten