Zomerse zondag in Parco dell' Orecchiella

Zondag staat hier voor de Belgen gelijk aan: de enige dag waarop we kunnen uitslapen! Tegen tien uur werden we wakker van de bedrijvigheid in de keuken. Voor de Italianen staat zondag namelijk gelijk aan: koken!

Na een ontbijtje, een douche (die eindelijk in orde is, welkom hotelbadkamer!) en even heerlijk buiten lezen in de zon, was het al tijd voor het middagmaal. Voor mij een papillot met zalm, rozemarijn en olijfolie. Wat deed mij dat aan thuis denken! Mama maakte het Belgische gevoel compleet met een eigen versie van frietjes in de oven. Het heeft gesmaakt! 

Het middagmaal wordt steevast gevolgd door de woorden: "dolce, gelato, biscotti?" en dan tegen mij: "frutta?". Voor een keer liet ik mij verleiden tot een ijsje, wat geen goede keuze bleek. Mama was voor een limited edition gegaan, en zoals de Groosmannekes weten is dat meestal niet zo een goed idee. Volgende keer toch maar gewoon chocolade of vanille.

In de namiddag moesten de meisjes studeren voor Latijn en Italiaans (La Divina Commedia, oh dio!). Wij trokken er dan maar alleen op uit met mama en papa. Omdat het weer zo mooi was, kozen we voor Parco dell' Orecchiella, een natuurreservaat zo'n twintig kilometer van hier.

Je kan verschillende parcours volgen doorheen het reservaat. Wij kozen de korte route, om de beren en caprioli (ook een soort herten zeker?) te zien. De bewegwijzerde paden zijn echt heel mooi. Enkel de grote wegen zijn verhard, meestal stijg en daal je tussen de bomen, door het bos.

verplichte foto

 Het park is werkelijk een oase van rust, zo stil hadden we het al even niet meer gehoord. Het is dan ook voor veel mensen tijdens de zomer dé plaats om op zondag even uit te rusten. Omdat de vakantie nu voorbij is (en de grote warmte ook) was het echter niet meer overdreven druk.

un cervo, oftewel een hert

Een van de zeven beren die van de zoo overgebracht zijn naar het park en hier
'vrijer' leven. Nog steeds in een afgesloten omgeving hoor, daar niet van :)

natuurfotografie :)

 Op de terugweg stopten we nog even in het restaurant van Andreaa's ouders (het gastgezin van een Spaans meisje) om een Estathé te drinken, maar Andreaa was er jammer genoeg niet.
Luca en ik maakten nog een tweede stop voor een paar foto's van het uitzicht op il Pania di Corfino en de Alpi Apuane. Lien en Stefania hadden genoeg van de fotografen en bleven in de auto zitten. Herkenbare situaties...

Pania di Corfino

Ik zou dit park zeker nog eens willen bezoeken, al is het maar voor een picnic of om de vogels te spotten die zogezegd aanwezig zouden zijn (adelaars, valken, uilen ...). Misschien zelfs de bewegwijzerde tweedaagse met overnachting in een berghut? Al zal ik daar wel stevigere schoenen voor nodig hebben :)