Vrijdag, dag drie van het Comeniusproject, stond gelijk aan: niet uitgeslapen en véél te vroeg opstaan. Je kan je voorstellen hoe we ons voelden toen we op school aankwamen en er geen schot in de zaak kwam. Ik ben niet opgestaan om hier niets te komen doen!
Gelukkig had Zuster Mascher (onze leerkracht religione), met haar twee jaar Engels in een ver verleden ook de ideale persoon om een internationale groep te begeleiden, wel een mooie activiteit voorbereid. We maakten allemaal een collage van een typisch gerecht uit ons land. De Belgen kozen voor pannenkoeken, wat echt het enige bleek te zijn waarvan we het recept zeker wisten. Maar we waren niet de minst originelen, want een groepje Italianen koos voor... pizza!
De rest van onze voormiddag bestond uit wachten. De leerkrachten waren blijkbaar aan het eten en ondertussen, tja, moesten de arme kindjes maar wat rondhangen in de gang. Rond de middag vertrokken we dan toch voor een tochtje door Castelnuovo, onder vakkundige leiding van ex-directeur Angelini. Het middagmaal stond gepland in de eetzaal van de middenschool, maar omdat onze zusjes daar zo vreselijke herinneringen aan hebben, kozen wij voor bar Costanza.
's Avonds namen we afscheid van de 'buitenlanders' in People. People is dé uitgaansplek van Castelnuovo. Het is een disco-pub. Beeld je iets in bij het woord disco-pub en de People ziet er gegarandeerd anders uit. Er is namelijk een bowling, een spelruimte (met voetbaltafel, biljart, dansspel, kermisachtige kansspelen...), een bar met grote zitplaats en een ruimte waar muziek gedraaid wordt.
Op zaterdagavond komt de hele jonge populatie hier samen, maar op vrijdagavond is er geen kat te zien. Buiten enkele opa's die zitten kaarten dan... Het was een bescheiden afscheid dus, laten we het zo noemen.
Het deed raar om nu al afscheid te nemen. Lien en ik hadden zelfs medelijden met hen: drie dagen, wat heb je dan van een land gezien? Blij dat we waren dat wij nog even mogen blijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten